رهبری شبکه تأمین: نگرشی کلان به همکاری شراکتی خریدار- تأمین کننده- مهندس، در ایران

در طی ده سال اخیر، رویکرد جدید و مهمی که در مدیریت تولید مطرح گردیده، تقویت و گسترش ارتباطات خریدار- تأمین کننده می باشد. توجه به کل زنجیره تأمین، از تهیه مواد اولیه تا مصرف کننده نهایی، امکان افزایش رضایت مشتری و کاهش هزینه ها را فراهم می آورد. بدین ترتیب، یکی از مزیت های رقابتی سازمان ها، فرایند تأمین قطعات خودرو یکی از مصادیق بارز، زنجیرهع تأمین بوده که فعلا از طریق شرکت های طراحی مهندسی و تأمین کننده قطعات خودرو، وابسته به شرکت های خودرو ساز، مدیریت می گردد. در این مقاله تلاش گردیده که با استخراج مفاهیم کلیدی و عوامل مؤثر، دیدگاه های تطابق یافته زنجیره تأمین قطعات خودرو یکی از مصادیق بارز، زنجیره تأمین بوده که فعلا از طریق شرکت های طراحی مهندسی و تأمین کننده قطعات خودرو، وابسته به شرکت های خودروساز، مدیریت می گردد. در این مقاله تلاش گردیده که با استخراج مفاهیم کلیدی و عوامل مؤثر، دیدگاه های تطابق یافته زنجیره تأمین قطعات خودرو در ایران را برای سایر زمینه های صنعتی در کشور، تعمیم تعمیق داده شود. بنابراین با هدف بسترسازی و فضاسازی تحول بنیادی و توسعه پایدار در صنعت و اقتصاد کشور، مدل رهبری شبکه تأمین متکی برایمان و عزم ملی، ارائه گردیده است. مدل رهبری شبکه تأمین با نگرشی کلان، ارتباط بین زنجیره های تأمین را در راستای تحقق اهداف خوداتکایی، ارزآوری، کارآفرینی، اشتغال زایی، فن آوری،پرورش استعدادها و افزایش سطح کیفیت زندگی، به عنوان پیش نیاز اهداف هر یک از زنجیره های تأمین می داند. میزان بزرگی، درجه پیچیدگی، سلسله مراتب اجرایی و قدرت شبکه به توان رهبری آن مجموعه بستگی دارد. هر عنصر از شبکه، تحت رهبری منتخب، سه وظیفه جذب منابع از محیط را به وسیله نماد خریدار و پشتیبانی و پردازش آن را از طریق نماد تأمین کننده و امکان فرایند رشد، توسعه، تکامل و تکثیر را از طریق نماد مهندسی نجام می دهد. با عنایت به مأموریت هر شبکه و یا مجموعه هایی از آن، نقش، ارزش و رفتار هر یک از عناصر متفاوت است. اما معنا و مفهوم فعالیت های مجموعه عناصر، در هر شبکه و مجموعه شبکه ها، در یک روح و رهبری مشترک عینیت می یابد. بدین ترتیب فلسفه یک نهضت گسترده صنعتی براساس احساس مسئولیت و انگیزه های متعالی ساختار یافته هر یک از اجزا، طرح ریزی می گردد.